Mięczak zakaźny u dzieci
Mięczak zakaźny u dzieci – jest to wirusowe zakażenie skóry i błon śluzowych. Stanowi około 10% chorób skóry u dzieci w grupie wiekowej do 10 r.ż. Choroba dotyczy przede wszystkim dzieci w wieku od 1 do 14 r.ż. największa zachorowalność przypada na wiek pomiędzy 1 a 4 rokiem życia.
Choroba z jednakową częstością pojawia się u obu płci. Ryzyko zachorowania zwiększa się wraz z używaniem wspólnych gąbek do mycia, ręczników, korzystaniem z basenów z osobami zakażonymi.
Kolejnym czynnikiem, który zwiększa ryzyko zachorowania na mięczaka jest atopowe zapalenie skóry.
Atopowe zapalenie skóry jest także czynnikiem zwiększającym pojawienie się rozsianej postaci choroby.
Do zakażenia dochodzi przez kontakt bezpośredni i pośredni (zabawki , odzież, ręczniki, gąbki, basen), samoprzeniesienie zmian. Zakażenia wśród członków rodziny są częste (głownie wśród rodzeństwa).
Okres wylęgania mięczaka wynosi od 2-8 tygodni, ale może trwać także wiele miesięcy.
U dzieci i osób o prawidłowej odporności immunologicznej przebieg zmian jest często samoograniczający się .U osób o zmniejszonej odporności przebieg choroby jest zazwyczaj cięższy, z większymi i trudno poddającymi się leczeniu wykwitami. Zmiany widoczne na skórze to małe kilkumilimetrowe grudki lub guzki barwy skóry, perłowe z pępkowatym wgłębieniem w części środkowej. Zmiany są pojedyncze lub mnogie i mogą zajmować każdą okolicę ciała, bardzo rzadko występują na dłoniach i podeszwach. Mogą zajmować także błony śluzowe jamy ustnej, języka, warg.
Rozpoznanie mięczaka następuje najczęściej na podstawie obrazu klinicznego. Pomocna bywa dermatoskopia zmian, badanie cytologiczne i pobranie biopsji do badania histopatologicznego.
Mięczak zakaźny u dzieci może przypominać prosaki, brodawki, kępki żółte ,potówki, znamię naskórkowe lub guzy przydatków skóry, a na powiece zmiany należy je zróżnicować z gradówką lub jęczmieniem.
Mięczak zakaźny u dzieci – leczenie
Leczenie mięczaka jest tematem kontrowersyjnym. Wielu autorów publikacji opierając się na badaniach uważa ,ze u osób bez zaburzeń immunologicznych przebieg mięczaka zakaźnego jest samoograniczający się a choroba ustępuje w ciągu kilku miesięcy. Z drugiej strony przewlekły przebieg zakażenia mięczakiem może mieć wpływ na jakość życia dzieci zarażonych i ich rodzin.
Unikanie zabaw i zajęć w grupie rówieśników, unikanie basenu do czasu aż zmiany ustąpią może prowadzić do gorszego samopoczucia małych pacjentów i ich jakości życia.
W związku z tym w rodzinach wielodzietnych, w przypadku zmian przewlekłych, rozległych, ze stanem zapalnym lub nadkażeniem zmian należy leczyć mięczaka zakaźnego. Wybór metody zależy od liczby i lokalizacji zmian, wieku dziecka, stanu immunologicznego pacjenta, a także preferencji rodziców.
Obecnie w leczeniu mięczaka najczęściej stosuje się łyżeczkowanie, kriochirurgię, laseroterapię i leczenie miejscowe (wodorotlenek potasu, pochodne Vit A, kwas mlekowy, kwas salicylowy, jodyna).
Efektem leczenia mogą być drobne zanikowe blizenki, przebarwienia lub odbarwienia skóry.