Świerzb
Świerzb jest chorobą zakaźną wywołaną przez roztocza świerzbowca. Zapłodniona samica ryje linijne korytarze w naskórku na końcu których składa zapłodnione jaja. Samiec po zapłodnieniu ginie.
Pierwsze objawy choroby występują po 3-6 tygodniach od zakażenia, przy powtórnym zarażeniu mogą pojawiać się już po 1-4 dniach. Świerzbowce w zależności od czynników zewnętrznych mogą przetrwać bez żywiciela od 1-5 dni (formy przejściowe).
Świerzbem można zarazić się wszędzie. Świerzb nie jest chorobą związaną z brakiem higieny i złymi warunkami sanitarnymi!
Świerzb jest zaliczany do chorób przenoszonych drogą płciową, jednak do zakażenia może dojść w czasie innych kontaktów bezpośrednich( sporty kontaktowe, pielęgnacja chorego lub dziecka) lub przez przedmioty (ręczniki ,pościel, fotele ,materace, zabawki).
Ryzyko zwiększonego występowania świerzbu jest związane z nową sytuacją socjoekonomiczną. Choroby przebiegające z obniżoną odpornością(nowotwory, zakażenia HIV),dłuższy czas życia ,często stosowane leki immunosupresyjne, oraz oporność na stosowane leczenie przeciwświerzbowcowe są nowymi przyczynami stałego występowania i okresowego nasilania się częstotliwości zachorowań na świerzb.
Świerzb. Objawy choroby.
Głównym objawem zakażenia jest świąd, nasilający się wieczorem i w nocy. Na skórze stwierdza się nory świerzbowcowe, grudki, pęcherzyki, oraz zmiany wywołane drapaniem-nadżerki, przeczosy, strupy. Z powodu drapania zmian dochodzi często do nadkażeń bakteryjnych.
W praktyce najczęściej rozpoznajemy świerzb klinicznie-wiele zależy od doświadczenia lekarza. Pomocne może być badanie dermatoskopowe skóry pacjenta.
Świerzb – lokalizacja zmian.
Typową lokalizacją zmian są przestrzenie międzypalcowe, fałdy skórne, okolice brzucha ,pośladków, narządów płciowych, brodawek sutkowych. U dorosłych zmiany nie zajmują skóry twarzy, owłosionej skóry głowy i okolicy międzyłopatkowej. U niemowląt i małych dzieci zmiany skórne często zajmują dłonie ,podeszwy ,twarz ,skórę owłosioną głowy.
Różnicowanie zmian (czyli z czym możemy pomylić świerzb):
- atopowe zapalenie skóry – przeczytaj więcej
- wyprysk
- liszajec zakaźny – przeczytaj więcej
- opryszczkowate zapalenie skóry
Świerzb – leczenie.
Problemy związane ze stałym szerzeniem się zakażenia świerzbem związane są z nierozpoznawaniem lub nieskutecznym leczeniem tej choroby. Wybór metody leczenia zależy od obrazu klinicznego, stanu ogólnego pacjenta, współistniejących chorób oraz możliwości ekonomicznych chorego.
Obecnie najbardziej skutecznym lekiem jest Infectoscab (permetryna) – jest lekiem z wyboru w terapii dzieci od 2 miesiąca życia. Lek nakłada się na całą skórę poniżej szyi, co najmniej na 8 godzin (najlepiej w nocy) , jednorazowo. Rano należy preparat zmyć, zmienić wszystkie ubrania i pościel.
Inne leki stosowane w terapii świerzbu to:
Novoscabin, preparaty robione z siarką , Crotamiton- ma mniejszą skuteczność leczenia świerzbu , natomiast zmniejsza świąd .Preparaty nakładamy 2xdz przez 3 dni. W tym czasie nie kąpiemy się!
Przyczyny niepowodzeń w leczeniu świerzba:
- nieprawidłowo zastosowane leczenie (zbyt krótko, zmywanie leku w trakcie terapii ,niedokładne nałożenie na fałdy skórne ,okolice podpaznokciowe, międzypalcowe- preparaty nakładamy na całe ciało od szyi w dół)
- nieleczenie wszystkich osób kontaktujących się z chorym!
- reinfekcja z niedoleczonych zmian
- nieodkażanie pościeli, ubrań-w tym butów, zabawek pluszowych ( po przeprowadzonej kuracji włożyć do worka na co najmniej 5 dni, można wystawić na mróz-niska temperatura zabija świerzbowca))
- nieodkażanie otoczenia (podłogi ,kanapy ,dywany ,fotele w samochodzie ,wózki dziecięce-w trakcie kuracji odkurzyć, następnie przetrzeć denaturatem)
Po przeprowadzonej kuracji powinno się nałożyć na skórę dermokosmetyki nawilżające, aby zlikwidować świąd i suchość skóry.
Ze względu na możliwe reakcje uboczne w czasie i po leczeniu (uczulenie, podrażnienie skóry) trzeba poinformować pacjenta o stosowaniu się ściśle do wskazań lekarza i przestrzegać przed powtarzaniem leczenia bez ponownej konsultacji z lekarzem!